Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu OPERA BLISKO CIEBIE: Porozmawiajmy o Operze... 27 listopada o godz. 16:00 gościem będzie profesor Jan Ballarin - solista operowy, twórca niezapomnianych kreacji scenicznych przez lata związany zawodowo z bytomską sceną operową. Znakomity tenor i uznany pedagog, który przez cały ten czas godził karierę sceniczną z obowiązkami pedagoga. Absolwent, a później pedagog Akademii Muzycznej w Katowicach, solista Opery Śląskiej w Bytomiu i Operetki Śląskiej w Gliwicach. Podczas spotkania usłyszymy Solistów Opery Śląskiej, którzy kształtowali swoje umiejętności wokalne pod skrzydłami profesora oraz jego obecnych studentów. Artyści sprawią, że to wydarzenie stanie się prawdziwą ucztą artystyczną.
.jpg)
Profesor Jan Ballarin edukację muzyczną rozpoczął w Studium Nauczycielskim w Raciborzu na kierunku muzyka-śpiew. Równocześnie rozpoczął naukę śpiewu solowego w średniej Szkole Muzycznej w Gliwicach w klasie znakomitej śpiewaczki Tatiany Mazurkiewicz. Po ukończeniu tej szkoły z wyróżnieniem, zdecydowany o wyborze zawodu śpiewaka, rozpoczął studia na Wydziale Wokalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach u doc. Kazimierza Myrlaka. U początków jego zawodowej kariery scenicznej pojawia się Opera Śląska w Bytomiu, gdzie debiutował jako Siebel w premierowym spektaklu „Fausta” Charles’a Gounoda. Na scenie Opery Śląskiej, gdy w latach 1971-1977 był jej etatowym solistą, Jan Ballarin kreował 15 partii, w tym m.in. Nadira w „Poławiaczach pereł”, Leńskiego w „Eugeniuszu Onieginie”, Almavivy w „Cyruliku sewilskim”, Ernesta w „Don Pasquale”, Tamina w „Czarodziejskim flecie”, Stefana i Damazego w „Strasznym dworze”, Rodryka w „Wicie Stwoszu” i Daphnisa w „Rycerzu Sinobrodym”. Do Opery Śląskiej powrócił w roku 1989 i przez pięć lat był znów jej etatowym solistą, a następnie do 2004 roku występował na bytomskiej scenie gościnnie. W tym właśnie okresie zaprezentował się również w roli Starego Fausta. Mniej znana, choć bardzo ważna jest jego działalność koncertowa, jako wykonawcy muzyki oratoryjnej. Ma w swoim repertuarze m.in. „Msze” W.A. Mozarta, „Stabat Mater” G. Rossiniego i „Stworzenie świata” J. Haydna. W tej roli spółpracował z wieloma orkiestrami symfonicznymi, ma w swoim dorobku również występy na zagranicznych estradach koncertowych w Niemczech czy Szwajcarii. Już w początkach kariery scenicznej podjął pracę jako pedagog, kształcąc wokalistów w szkołach muzycznych w Zabrzu i Gliwicach. W tej roli w latach 1984-1989 współpracował z Akademią Muzyczną w Krakowie. W roku 1977 został zatrudniony na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Katowicach. O jego autorytecie i pozycji zawodowej jako pedagoga świadczy trzykrotny wybór na dziekana tego wydziału oraz powierzenie mu stanowiska dyrektora Instytutu Wokalno-Aktorskiego. Profesor przeszedł wszystkie stopnie awansu zawodowego, od młodszego wykładowcy, po stanowisko profesora zwyczajnego. Tytuł profesora sztuk muzycznych otrzymał w 2003 roku z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Wychował wielu znamienitych wokalistów cenionych na scenie polskiej i zagranicznej. Ma na swoim koncie wiele przedsięwzięć muzycznych, m.in. powołał Ogólnopolski Konkurs Wokalny im. Ludomira Różyckiego w Gliwicach pod patronatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nader bogate są również nagrody i wyróżnienia, jakie zdobył w uznaniu zasług artystycznych i osiągnięć pedagogicznych, a także dokonań w działalności społecznej, co potwierdzają liczne odznaczenia. Profesor jest niezwykle ważną i znaczącą postacią dla całego świata operowego, zarówno pod względem artystycznym jak i pedagogicznym. W swojej roli zawodowej objawił się jako człowiek wielu pasji, niestrudzony w realizowaniu kolejnych celów.
