Z głębokim żalem żegnamy Wandę Bargiełowską-Bargeyłło - wybitną śpiewaczkę operową, mezzosopran, która przez dziesięciolecia pozostawała jedną z najważniejszych postaci polskiej sceny muzycznej.
Wanda Bargiełowska-Bargeyłło przyszła na świat 29 sierpnia 1938 roku. Od 1969 roku była członkinią Związku Artystów Scen Polskich, a w 2014 roku Kapituła Stowarzyszenia przyjęła ją do grona Członków Zasłużonych. Jej kariera to historia niezwykłego oddania muzyce, pasji oraz konsekwencji, które odcisnęły trwałe piętno na polskiej kulturze operowej.
Debiutowała 16 listopada 1962 roku na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie, wcielając się w postać Łariny w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego. Z tym teatrem była związana przez całe swoje życie zawodowe. Ostatni raz stanęła na scenie w 2012 roku, kreując Starą Niewiastę w Strasznym dworze Stanisława Moniuszki w Operze i Filharmonii Podlaskiej. Jej repertuar obejmował około 45 ról – od wielkich partii verdiowskich po dzieła muzyki współczesnej. Była m.in. Amneris w Aidzie, Księżniczką Eboli w Don Carlosie, Hrabiną w Damie pikowej, Carmen w operze Bizeta, Oktawią w Koronacji Poppei, Rosą w Czarnej masce, Małgorzatą w Mistrzu i Małgorzacie, Piękną Heleną w Trojankach, Sonią w Katarzynie Izmajłowej oraz Dragą w Manekinach.
Opera Śląska w Bytomiu miała zaszczyt wielokrotnie gościć Artystkę. Wystąpiła tu w rolach Eboli w Don Carlosie (1975), Amneris w Aidzie (1976) oraz Adalgisy w Normie Belliniego (1977). Każde jej pojawienie się na naszej scenie było wydarzeniem artystycznym, pozostawiającym w pamięci widzów niezatarte wrażenia.
W latach 1982–1985 była solistką monachijskiego Staatstheater am Gärtnerplatz, a w 1983 roku zwyciężyła w prestiżowym konkursie interpretacji muzyki Wagnera w Bayreuth. Jej talent, mocny mezzosopran o ciemnej barwie i wyjątkowej skali zachwycały publiczność w Polsce i poza jej granicami.
Artystka aktywnie działała także społecznie – przez lata pełniła ważne funkcje w Sekcji Opery, Operetki i Baletu ZASP. Jej dorobek został uhonorowany licznymi nagrodami, w tym Arionem (2002), Złotym Krzyżem Zasługi (2007) oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2023).
Rodzinie i Bliskim składamy wyrazy głębokiego współczucia.
