Konkurs wokalistyki operowej na Śląsku, gdzie po II wojnie światowej w ciągu kilku zaledwie miesięcy doszło do pierwszej w powojennej Polsce premiery operowej („Halka” St. Moniuszki), był naturalną konsekwencją dynamicznej działalności Opery Śląskiej, w wyniku której zdobyła przydomek „kuźni śpiewaczych talentów”.
W budowaniu teatru operowego, zdolnego do podejmowania najbardziej ambitnych zadań, dużą rolę odegrali jej kolejni dyrektorzy artystyczni, z charyzmatycznym Adamem Didurem na czele.
Gdy pod koniec lat siedemdziesiątych ówczesny dyrektor Napoleon Siess, zachęcany i wspierany przez kierownika literackiego Opery Śląskiej Tadeusza Kijonkę oraz późniejszego pierwszego dyrektora Konkursu Zygmunta Folgę, wystąpił z konkretnym projektem do władz ministerialnych, wiadomo już było, że konkurs nazwany zostanie imieniem Adama Didura. Nazwisko światowej sławy basa związanego – do chwili nagłej śmierci 7 stycznia 1946 roku – ze Śląskiem, dyrektora teatru operowego i pedagoga, było bez wątpienia tym argumentem, który zaważył na przyznaniu bytomskiej Operze prawa organizowania cyklicznego ogólnopolskiego konkursu wokalistyki operowej.
Od momentu powołania konkursu powinno było odbyć się, w myśl wstępnych założeń, co najmniej dziesięć jego edycji. Okresy dzielące kolejne edycje Konkursu z przyczyn niezależnych od organizatorów wydłużały się. Bardziej realny stał się 5-letni odstęp między nimi – I Konkurs odbył się w 1979 roku, II w 1981 roku, III w1984 roku, IV w 1989, V w 1994 i VI, przewidziany na rok 1999 doszedł do skutku dopiero w roku 2000, z rocznym opóźnieniem.
Przyjęte w I Konkursie granice wieku warunkujące uczestnictwo, ogólne założenia dotyczące wykonywanego w ramach Konkursu repertuaru, tryb przebiegu Konkursu (trzy etapy) i inne organizacyjne ustalenia, zachowały swoją aktualność. Zmieniły się szczegóły. Modyfikowano wymóg dotyczący granic wieku i ustalono je na 34 lata dla kobiet i 36 lat dla mężczyzn, wzbogacono repertuar o istotne, wcześniej pominięte pozycje. Konkurs stał się imprezą otwartą w całości dla publiczności (w pierwszych edycjach wyłączony był z tego I etap). Począwszy od piątej edycji, został on umiędzynarodowiony przez zaproszenie do Jury wybitnych artystów zagranicznych oraz dopuszczenie do udziału w Konkursie obcokrajowców związanych z Polską studiami lub zatrudnieniem. Przy ustalaniu składu jury przyjęto zasadę, by nie uwzględniać w nim polskich czynnych pedagogów wokalistyki.
Od VI edycji Konkursu udoskonalono formułę ostatniego etapu, przystosowując jego przebieg bardziej do potrzeb sztuki wokalnej par exellence operowej: kandydat wykonuje dwie arie z orkiestrą w sposób estradowy, a następnie jedną arię z wybranej opery w kostiumie, z grą sceniczną.
Wszystkie te kroki mają na uwadze zwiększenie atrakcyjności Konkursu zwłaszcza, że uzyskał on zasięg międzynarodowy.
I Międzynarodowy Konkurs Wokalistyki Operowej im. Adama Didura organizowany przez Operę Śląską został zrealizowany w dniach 17-25 października 2004 roku.
Zgłaszany wielokrotnie postulat zapewnienia konkursowi rangi międzynarodowej znalazł wreszcie spełnienie.
II edycja w pełni międzynarodowego konkursu odbyła się w dniach 20-28 kwietnia 2008 roku; III edycja Konkursu miała miejsce w dniach 15-23 kwietnia 2012 r. ostatnia IV edycja Konkursu miała miejsce w dniach 31 marca - 7 kwietnia 2019 r.
I. nagroda: Paweł Janowski
II. nagroda: Małgorzata Armanowska
III. nagroda: Janusz Wenz
Ex aequo Elżbieta Towarnicka
5 wyróżnień: Maria Ćwiakowska, Tadeusz Leśniczak, Zofia Lis-Adamczyk, Andrzej Niemirowicz, Barbara Weselak
I. nagroda: nie przyznano
II. nagroda: Renata Rentowska
Ex aequo Romuald Tesarowicz, Radosław Żukowski
III. nagroda: Jolanta Bibel
Ex aequo Janusz Monarcha
2 wyróżnienia: Danuta Bernolak, Gabriela Kściuczyk
I. nagroda: Monika Swarowska-Walawska
II. nagroda: Krzysztof Bednarek
Ex aequo Czesław Gałka
III. nagroda: Teresa Krajewska-Kulesza
Ex aequo Piotr Maciej Nowacki, Wiesław Nowak
3 wyróżnienia: Krzysztof Jakubowski, Tadeusz Piszek, Jolanta Wrożyna
I. nagroda: Wojciech Drabowicz
II. nagroda: Barbara Krzekotowska
III. nagroda: Beata Morawska
Ex aequo Dorota Wójcik
4 wyróżnienia: Paweł Czekała, Jacek Krośnicki, Agnieszka Kurowska-Janecka, Tadeusz Słowiak
I. nagroda: Andrzej Szkurhan
II. nagroda: Maria Zientek
III. nagroda: Krzysztof Borysiewicz
Ex aequo Beata Raszkiewicz
8 wyróżnień: Edyta Ciechomska-Bilska, Barbara Dobrzańska, Anna Lorenc, Agnieszka Mazur, Tadeusz Pszonka, Małgorzata Ratajczak, Rafał Songan, Adam Żaak
I. nagroda: nie przyznano
II. nagroda: Artur Ruciński
Ex aequo Agnieszka Bochenek-Osiecka
III. nagroda: Dariusz Machej
Ex aequo Tomasz Mazur, Bogusław Mikołaj Zalasiński
3 wyróżnienia: Barbara Baranowska, Mariusz Godlewski, Krzysztof Witkowski
I nagroda: Antonino Interisano
Ex aequo Ryszard Kalus
II nagroda: nie przyznano
III nagroda: Aleksandra Buczek
Ex aequo Fatma Kasyanenko
3 wyróżnienia: Joanna Ciupa, Jolanta Wyszkowska i Magdalena Witczak
I nagroda i Grand Prix: Elena Xanthoudakis
II nagroda: Lina Liu
III nagroda: Lee EunHee
3 wyróżnienia: Monika Świostek, Aleksandra Kubas, Beata Witkowska-Glik
I nagroda: Liudas Mikalauskas
II nagroda: Jarosław Kitala
III nagroda: Stanislav Kuflyuk
3 wyróżnienia: Bartosz Urbanowicz, Michał Partyka, Adam Sobierajski
I nagroda i Grand Prix: Justyna Samborska
II nagroda: Ekaterina Bakanova
III nagroda: Liudmyla Ostash
3 wyróżnienia: Olesya Chuprinova, Małgorzata Smolka, Ewa Wąsik
I nagroda i Grand Prix: Stanislav Kuflyuk
II nagroda: Piotr Halicki
III nagroda: Bartosz Araszkiewicz
3 wyróżnienia: Andrejus Apšega, Rafał Pawnuk, Piotr Płuska
I Nagroda: Matheus Pompeu
II Nagroda: nie przyznano.
III Nagroda (ex aequo): Marcelina Beucher, Szymon Mechliński, Aleksandra Rybakova.
3 wyróżnienia: Bożena Bujnicka, Sergey Kaydalov, Hanna Okońska