W czwartek 7 stycznia, mija 75. rocznica śmierci Adama Didura, jednego z najznakomitszych basów przełomu XIX i XX wieku, twórcy i pierwszego dyrektora Opery Śląskiej. Marzył, aby stanąć kiedyś na scenie Metropolitan Opera w Nowym Jorku. A za marzeniami stała ambicja i pracowitość, ogromne zaangażowanie oraz oczywiście talent. Plus trochę szczęścia. Spełniło się to marzenie i wiele innych. Kiedy 20 kwietnia 1908 roku Adam Didur podpisał z inżynierem Giulio Gatti-Casazzą roczny kontrakt na występy w Metropolitan Opera House, sam zapewne nie przypuszczał, że kontrakt będzie odnawiany i zwiąże go z tą sceną na prawie 25 lat. Kreował 101 ról na scenach operowych. Brał udział w 6 światowych premierach i śpiewał w 17 premierach amerykańskich, które miały miejsce w Metropolitan Opera House. W 1939 roku otrzymał nominację na stanowisko dyrektora Teatru Wielkiego w Warszawie, niestety wybuch wojny pokrzyżował te plany. Wcześniej, w sezonie 1938/39 był kierownikiem artystycznym operowego stagione przy Teatrze Miejskim we Lwowie. 14 czerwca 1945 roku doprowadził do wystawienia pierwszego w powojennej Polsce spektaklu operowego, tworząc w Katowicach profesjonalny zespół. Premiera „Halki” Stanisława Moniuszki stała się początkiem historii Opery Śląskiej."Śpiewajcie dalej, nie przerywajcie..." tak podobno brzmiały jedne z ostatnich słów Adama Didura. Miał je wypowiedzieć gdy zasłabł podczas lekcji śpiewu w katowickim Konserwatorium Muzycznym, obecnej Akademii Muzycznej. Zmarł na atak serca 7 stycznia 1946 roku. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.
Po raz ostatni na scenie wystąpił we wspomnianej, premierowej „Halce” Stanisława Moniuszki (w roli Dziemby - nagłe zastępstwo).
Posłuchajcie arii z tego tytułu w wykonaniu Matheus Lemes Pompeu – zwycięzcy IV Międzynarodowego Konkursu Wokalistyki Operowej im. Adama Didura (kwiecień 2019 roku)
https://tiny.pl/7vbph
fot. Adam Didur, arc Opera Śląska
