Aktualności

Ewa Iżykowska-Lipińska  - polska śpiewaczka (sopran, mezzosopran), aktorka, profesor sztuk muzycznych, dyrektor Opery i Filharmonii Podlaskiej-Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku, była gościem redaktor Violetty Rotter-Kozery z TVP 3 Katowice w naszym cyklicznym wydarzeniu „Porozmawiajmy o Operze”.  Podczas spotkania, wystąpiły dwie śpiewaczki - studentki profesor Ewy Iżykowskiej : Małgorzata Trojanowska i Eugenia Babicz. Artystki zaprezentowały się w repertuarze Stanisława Moniuszki, Johanna Straussa, Gaetana Donizettiego i Georges'a Bizeta. Akompaniowała Larisa Czaban.

Śpiewaczka (sopran/mezzosopran) i aktorka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) oraz warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. A. Zelwerowicza (dyplom z wyróżnieniem). Jako śpiewaczka pracowała pod kierunkiem prof. prof. L. Małachowicz, K. Goławskiej i E. Wdowickiej. Studia wokalne kontynuowała w Accademia Chigiana w Sienie pod kierunkiem G. Favaretta oraz E. Campogallianiego, a następnie w mediolańskiej La Scali u G. Simionato, E. Müllera i A. Toniniego. Jako stypendystka rządu niemieckiego uczestniczyła w kursach mistrzowskich wybitnej sopranistki wagnerowskiej B. Nilsson.

• Laureatka szeregu krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in. Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki K. Szymanowskiego, Konkursu Belvedere w Wiedniu i Mozartowskiego w Alessandrii. Na scenie operowej zadebiutowała w 1979 r. partią Fiordiligi w „Così fan tutte” W.A. Mozarta w Teatrze Muzycznym w Słupsku pod dyrekcją G. Nowaka (reż. R. Peryt). W 1981 r. śpiewała po raz pierwszy w Teatro alla Scala w Mediolanie tytułową rolę w operze „Rita” G. Donizettiego, a po wygranym konkursie wzięła udział we włoskim letnim staggione w Alessandrii jako Fiordiligi w „Così fan tutte” pod batutą E. Müllera z M. Trombettą w roli Don Alfonsa. W 1981 r. uczestniczyła w prawykonaniu opery „Manekiny” Z. Rudzińskiego w Operze Wrocławskiej pod dyr. R. Satanowskiego.

• Od 1982 r. była związana z Teatrem Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu, kreując tam wiodące partie w operach Mozarta, G. Verdiego, G. Bizeta i G. Pucciniego, a także w operetkach F. Lehára i J. Straussa. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymała nagrodę miasta Poznania dla Młodych Twórców Sztuki w tym samym roku, co Jan A.P. Kaczmarek, z którym nagrała wówczas płytę „Kometa Halleya”. W 1986 r. rozpoczęła aktywną współpracę z wiedeńską Kammeroper. Debiutowała rolą Neddy w „Pajacach” R. Leoncavalla w reżyserii G. Taboriego. Przedstawienie to zostało uznane przez krytykę wiedeńską za „przedstawienie roku 1986″, a następnie zarejestrowane przez austriacką telewizję ORF. Inne kreacje artystki na scenie Kammeroper w Wiedniu to Hrabina w „Weselu Figara” Mozarta, Dorlisca w „Torvaldo e Dorlisca” G. Rossiniego oraz Violetta w „Traviacie” Verdiego.

• W latach 1987–1991 była solistką Opery w Lucernie. Na deskach tego teatru śpiewała takie role, jak Hrabina w „Weselu Figara”, Poppea w „Koronacji Poppei” C. Monteverdiego (z tenorem R. Vargasem w parli Nerona), Adriana w „Adrianie Lecouvreur” F. Cilei (pod dyr. M. Viottiego), Tatiana w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego, Blanche w „Dialogach karmelitanek” F. Poulenca, Saffi w „Baronie cygańskim” J. Straussa, Hanna Glawari w „Wesołej wdówce” Lehára czy Wenus w „Orfeuszu w piekle” J. Offenbacha. Artystka współpracowała również z teatrami operowymi we Wrocławiu i w Krakowie, z Teatrem Wielkim w Poznaniu (ponownie od 1991), Teatrem Wielkim – Operą Narodową, koncertowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku i w Musikverein w Wiedniu, a w repertuarze ma ponadto takie role, jak Salome w „Salome” i Marszałkowa w „Kawalerze srebrnej róży” R. Straussa, Benigna w „Czarnej masce”, Ewa w „Raju utraconym”, Matka Joanna od Aniołów w „Diabłach z Loudun” K. Pendereckiego, Ligia w „Quo vadis” F. Nowowiejskiego, Fedora w „Fedorze” U. Giordana, Tosca w „Tosce” oraz Mimì i Musetta w „Cyganerii” Pucciniego, Flora w „Chopinie” G. Orefice, Galina w „Galinie” M. Landowskiego, Rachela w „Żydówce” J.F. Halévy’ego.

• W latach 2000–2001 wzięła udział w realizacji opery „Manekiny” Rudzińskiego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, a w 2005 wystąpiła jako Tosca w Korei Południowej. Wykonuje również formy oratoryjno-kantatowe, m.in. Requiem Verdiego, II i VIII Symfonia G. Mahlera, „Cztery ostatnie pieśni” R. Straussa, III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” H.M. Góreckiego, „Te Deum”, „Dies irae”, „Jutrznia”, „Siedem bram Jerozolimy” K. Pendereckiego, „Stabat Mater” oraz „Rapsod” S. Moryty, IX Symfonia oraz Missa solemnis L. van Beethovena, XIV Symfonia D. Szostakowicza. Występuje również w recitalach, wykonując pieśni. Współpracowała z takimi pianistami, jak G. Favaretto, E. Campogalliani, V. Scalera, K. Jabłoński, J. Olejniczak, M. Drewnowski, A. Tatarski, S. Kowalczyk, M. Mizera, J. Maciejewski, W. Świtała oraz dyrygentami, jak M. Gielen, M. Viotti, E. Müller, G. Chmura, G. Nowak, K. Penderecki, J.M. Florêncio, A. Boreyko, J. Kaspszyk, A. Wit, M.J. Błaszczyk, K. Stryja, L. Romansky czy O. Cuendet. Dokonała szeregu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, Radia Vaticana, Radia Suisse Romande, Radia i Telewizji Rosyjskiej oraz telewizji: filipińskiej, brazylijskiej, koreańskiej, włoskiej RAI, austriackiej ORF, a także dla szwajcarskiego festiwalu Musique et Amitie.

• Poświęca się również pracy pedagogicznej. Profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Przez 4 lata pracowała w Korei Południowej, gdzie była dyrektorem programu współpracy Keimyung University z polskim UMFC – Keimyung-Chopin Music Academy. Prowadzi klasy mistrzowskie w Stanach Zjednoczonych, we Włoszech, Korei Południowej, Austrii i w Polsce. Współpracuje jako konsultant wokalny z teatrami dramatycznymi i muzycznymi, wydawnictwami płytowymi oraz filmowymi. Jest również wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk (zajęcia z retoryki). Włada biegle 5 językami: włoskim, rosyjskim, niemieckim, angielskim i francuskim.