Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Marii Bochenek - artystki baletu, choreograf, pedagog, kierownik Zespołu Baletu Opery Śląskiej.
Maria Bochenek w 1960 roku ukończyła Państwową Średnią Szkołę Baletową w Poznaniu. Następnie podjęła pracę w zespole baletowym Państwowej Opery w Warszawie (od 1962 roku – Teatru Wielkiego w Warszawie). W latach 1961–1973 występowała w takich spektaklach jak: Giselle (Batylda), Kamienny kwiat (Drogi kamień), Świtezianka (Dziewczyna), Zaczarowana oberża, Święto wiosny (Dziewczyna), Syn marnotrawny (Dziewczyna), Trójkątny kapelusz (Dziewczyna), Temat z wariacjami (Cztery Temperamenty) (Dziewczyna), Don Kichot (Mercedes, Driada), Jezioro łabędzie (Łabędź), Oczekiwanie (Pani), Ad hominem (Dziewczyna A, solistka), Halka (solowa partia baletowa), Orfeusz (Furia), Pan Twardowski (Czarna kotka, Czarownica, Panna, Karczmarka), Harnasie (Siostra Pana Młodego), Kopciuszek (Macocha), Romeo i Julia (w Tarantelli), Pożądanie (Śmierć). Współpracowała z Warszawską Grupą Baletową, działającą w ramach polskiej sekcji międzynarodowej organizacji młodzieży muzycznej Jeunesses Musicales. W 1969 roku zwróciła na siebie uwagę choreografią do utworu Grażyny Bacewicz Musica sinfonica in tre movimenti. W 1970 roku stworzyła układy taneczne do opery kameralnej Julia i Romeo do muzyki Bernadetty Matuszczak. W kolejnych latach opracowała choreografie do takich kompozycji jak: Metafrazy Jerzego Maksymiuka (1971), Etiudy baletowe Krzysztofa Komedy (1975), Swinging music Kazimierza Serockiego (1975) oraz Capriccio (1975) i Kwartet smyczkowy (1975) Krzysztofa Pendereckiego. Jest też autorką choreografii do opery kameralnej Henryka Czyża Inge Bartsch (1982). Po zakończeniu pracy w Teatrze Wielkim w Warszawie kierowała baletem Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego (1973–1974). W 1978 roku objęła kierownictwo zespołu baletowego Opery Śląskiej. W latach 80. po odejściu z Opery Śląskiej, pracowała w teatrach dramatycznych i kontynuowała współpracę z telewizją. Stworzyła także choreografie do oper, takich jak Król Roger (Opera Wrocławska, 1982) i Traviata (Teatr Wielki w Poznaniu, 1983). Jej dorobek twórczy obejmuje choreografie w przedstawieniach Teatru Telewizji, m.in. Bliźniak Zdzisława Gozdawy i Wacława Stępnia w reżyserii Lecha Wojciechowskiego (1975) oraz Lizystrata w reżyserii Antoniego Halora (1978). Stworzyła również sceny taneczne do filmów Palace Hotel (1977) i Akademia Pana Kleksa (1983). W 1979 roku w Katowicach otrzymała „Złotą Maskę” w plebiscycie „Wieczoru”. W 1982 roku Marta wyemigrowała do Niemiec gdzie przez prawie 40 lat pracowała jako choreograf i pedagog.
Zmarła 31 grudnia 2024 roku w wieku lat 84. Msza święta żałobna odprawiona zostanie w czwartek 4 września 2025 roku o godzinie 15:00 w kościele Środowisk Twórczych przy pl. Teatralnym 18.
W piątek 5 września 2025 roku o godzinie 15:30 odprowadzimy Martę do grobu rodzinnego na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie przy ul. Wóycickiego 14. (Kondukt ruszy sprzed bramy południowej przy parkingu przy ulicy Wólczyńskiej )
Rodzinie, bliskim oraz wszystkim, którzy dzielili z nią pasję do sztuki składamy wyrazy głębokiego współczucia.
Dyrekcja oraz Zespoły Artystyczne
Opery Śląskiej w Bytomiu
Cześć jej pamięci.
