Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy informacje o śmierci Bolesława Pawlusa, pierwszego tenora Państwowej Opery Śląskiej, wybitnego solisty Teatru Wielkiego - Opery Narodowej oraz Opery Krakowskiej.
Był światowej sławy artystą, jednym z najznamienitszych tenorów bohaterskich, nazywany polskim Caruso. Przez wiele lat zachwycał publiczność nie tylko walorami swojego głosu, ale także talentem aktorskim i pełną ekspresji interpretacją ról.
W swoim dorobku artystycznym miał najważniejsze partie operowe m.in. Cania w „Pajacach”, która stała się jego „rolą życiową” oraz Jontka w „Halce”, którego partię w późniejszych latach wykonał ponad 1500 razy na różnych scenach na całym świecie, aż w 10 językach. Jego artystyczna droga, oprócz polskich teatrów operowych, to stypendium wokalne w mediolańskiej La Scali połączone z nauką w rzymskiej Accademia di Santa Cecilia, role na scenach europejskich teatrów operowych oraz ważny dla niego występ przed papieżem Pawłem VI, a także liczne wystąpienia telewizyjne. Najdłużej związał się jednak z Operą Śląską, gdzie spędził ponad 20 lat, aż do zakończenia swojej „etatowej” kariery artystycznej. To właśnie tutaj 18 czerwca 1988 roku zaśpiewał partię Jontka w spektaklu „Halka”, który stanowił również uhonorowanie jego 35-letniej działalności artystycznej. Nie było to pożegnanie z Operą Śląską, gdyż wracał tutaj co roku na spotkania emerytów, które były okazją do wielu wspomnień. Bytomski rozdział zawodowej kariery był dla Bolesława Pawlusa bardzo ważny. Jego repertuar liczył ponad 30 partii tenora dramatycznego, ale był to też czas nowych wyzwań artystycznych oraz międzynarodowych występów m.in. w Belgii, Holandii, Danii, Szwecji, Francji, Szwajcarii i Austrii. Był uwielbiany przez publiczność i doceniany przez krytykę.
Rodzinie oraz bliskim składamy wyrazy szczerego współczucia.
