Flis

Inscenizacja plenerowa opery Stanisława Moniuszko połączona z projektami "App Flis" i "Zaflis" tworzy część Tryptyku. Scenariusz zakłada prolog, który będzie interakcją Moniuszki i aktorów z widownią dzieci, jako wprowadzenie do głównej części spektaklu. Widowisko opowiada historię Zosi, zakochanego w niej Flisaka Franka oraz przybyłego na wieś ze stolicy- fryzjera Jakuba. Libretto w zaskakujący sposób splata ze sobą losy tej trójki bohaterów, odkrywając jednocześnie rodzinną tajemnicę...

Libretto: Stanisław Bogusławski

Minęła gwałtowna letnia burza (przedstawiona w uwerturze) i lud zebrany nad brzegiem Wisły zanosi do niebios dziękczynną modlitwę, ciesząc się, że groźny żywioł nie przyniósł żadnych poważniejszych szkód. Zosia niepokoi się bardzo o los swego ukochanego, flisaka Franka, który o tej właśnie porze płynąc galarami, mógł być narażony na wielkie niebezpieczeństwo (dumka „Ach! tyś może wśród tej burzy”). Stary żołnierz, Szostak, uspokaja Zosię dobrą nowiną: Franek zdrów i cały powraca z galarami spod Sandomierza i niebawem już tu przybędzie. Lecz na drodze miłości dwojga młodych wyrasta poważna przeszkoda, bo oto okazuje się, że Antoni przyrzekł rękę swej córki warszawskiemu fryzjerowi, Jakubowi. Daremnie stara się Szostak odwieść Jakuba od zamiaru poślubienia Zosi — lekkomyślny i wesoły, ale zarazem dość zarozumiały fryzjerczyk, przekonany o swojej wyższości nad prostym flisakiem, ani myśli ustąpić z placu (arietta „Jestem fryzjer”). Daremnie też Franek, który właśnie powrócił, błaga wraz z Zosią starego Antoniego o zmianę unieszczęśliwiającej ich oboje decyzji. Zrozpaczony, postanawia odjechać ze wsi na zawsze — oświadcza, że będzie się starał odszukać swego zaginionego brata Jakuba, który teraz jeden tylko pozostał mu na świecie. Zaintrygowany fryzjer zaczyna wypytywać Franka o rodzinne sprawy, i okazuje się, że to właśnie on jest owym zaginionym bratem młodego flisaka. Oczywiście teraz, szczęśliwy z tak niespodziewanego odkrycia, Jakub chętnie rezygnuje ze swych praw do ręki Zosi.

Streszczenie libretta za: Józef Kański: Przewodnik operowy. Wyd. XI. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2014, s. 363-364