kierownictwo muzyczne: Maciej Tomasiewicz
reżyseria i choreografia: Robert Bondara
scenografia i kostiumy: Martyna Kander
reżyseria światła: Maciej Igielski
projekcje wideo: Ewa Krasucka
kierownik baletu: Grzegorz Pajdzik
asystentka choreografa: Aleksandra Piotrowska-Zaręba
asystentka scenografa: Dagmara Walkowicz-Goleśny
współpraca muzyczna: Grzegorz Brajner
pedagodzy baletu: Lucyna Popławska, Kazimierz Cieśla
koordynacja projektu: Marta Kuźmiak
Dwie jednoaktówki baletowe
Czas trwania:
OBSADA SZEHEREZADA
ZOBEIDA – Michalina DROZDOWSKA, Wioleta HASZCZYC, Ai OKUNO
SZAHRIJAR – Karol PLUSZCZEWICZ, Grzegorz PAJDZIK
SŁUŻĄCY – Sebastian SIMIC, Artur DMOCHOWSKI, Karol PLUSZCZEWICZ
OBSADA MEDEA
MEDEA – Michalina DROZDOWSKA, Monika LATUSEK, Ai OKUNO
JAZON – Sebastian SIMIC, Karol PLUSZCZEWICZ
KREON – Danill ALEXANDROV, Artur DMOCHOWSKI
KREUZA – Wioleta HASZCZYC, Michalina DROZDOWSKA, Monika LATUSEK
AJGEUS – Artur DMOCHOWSKI, Sebastian SIMIC, Krzysztof SZCZYGIEŁ
MERMEROS – Igor PRZYBYŁA
FERES – Tymoteusz WINIARSKI
Szeherezada
Opowieść o zazdrości i potrzebie bliskości w najnowszej inscenizacji Opery Śląskiej nie ma w sobie nic z orientu i baśni, znanych z „Szeherezady” w choreografii Michaiła Fokina z 1910 r. Cały ciężar opowieści zostaje przeniesiony na relacje między bohaterami i rozbudowaną psychologię postaci. Akcja rozgrywa się w bliżej nieokreślonej współczesności, w bogatym domu zamożnego małżeństwa, w zimnych współczesnych wnętrzach. Nieświadomych domowników nieustannie podglądają ukryte kamery monitoringu. To podejrzliwy Szahrijar śledzi w ten sposób każdy krok żony i służby, karmiąc swoje kompleksy i obsesje. Jego chorobliwa zazdrość pogłębia konflikt i niszczy więź między dwojgiem bliskich sobie kiedyś ludzi, napędzając spiralę wydarzeń, które nieuchronnie prowadzą do tragicznego finału.
Medea
Inscenizacja znanego dramatu Eurypidesa rozgrywa się na wysokich szczeblach władzy i polityki. Medea żyje w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Z jednej strony jest lekceważona i upokarzana, z drugiej zaś wyrachowana i bezwzględna. Dotkliwe poniżenie wznieca w niej zaślepiającą żądzę krwawej zemsty, która stała się silniejsza niż instynkt macierzyński i naturalny odruch ochrony swojego potomstwa. Czy jednak niesprawiedliwość i krzywdy jakie ją spotkały, wystarczą by usprawiedliwić zbrodnię dzieciobójstwa? To pytanie jakie stawia widzowi spektakl Roberta Bondary. Tak jak w filmie Larsa von Triera zraniona Medea z rozmysłem i zimną krwią kalkuluje najbardziej bolesną dla Jazona zemstę, za zdradę jakiej się dopuścił poślubiając córkę króla Kreona.
