libretto: wg „Damy Kameliowej” A. Dumasa: Francesco Maria Piave
kierownictwo muzyczne: Bassem Akiki
reżyseria: Michał Znaniecki
scenografia: Luigi Scoglio
choreografia: Elżbieta Pańtak, Grzegorz Pańtak
kostiumy: Joanna Medyńska
reżyseria światła, projekcje: Bogumił Palewicz
asystent dyrygenta: Grzegorz Brajner, Rafał Kłoczko
asystent reżysera: Bernadeta Maćkowiak, Grzegorz Pańtak
asystentka kostiumografa: Anna Zwiefka
kierownik chóru: Krystyna Krzyżanowska-Łoboda
kierownik baletu: Grzegorz Pajdzik
z-ca kierownika baletu: Aleksandra Piotrowska-Zaręba
korepetytorzy solistów: Larysa Czaban, Ekaterina Stepanidina
Zrealizowano w oparciu o licencję udzieloną przez Operę na Zamku w Szczecinie.
OBSADA:
Violetta Valery
Marcelina Beucher, Joanna Woś
Alfredo Germont
Maciej Komandera, Andrzej Lampert
Giorgio Germont
Stanislav Kuflyuk, Adam Woźniak
Flora Bervoix
Anna Borucka, Joanna Kściuczyk-Jędrusik
Gaston de Letorieres
Tomasz Dziwisz, Piotr Rachocki
Annina
Anna Noworzyn-Sławińska, Aleksandra Stokłosa
Baron Douphol
Włodzimierz Skalski, Kamil Zdebel
Markiz d'Obigny
Zbigniew Wunsch, Oskar Zgoła
Doktor Grenvil
Adam Janik, Bogdan Kurowski
Kamerdyner
Michał Bagniewski, Mateusz Burkowski
Posłaniec
Wojciech Paczyński, Grigory Shostak
Opera w 3 aktach
Czas trwania:W apartamentach pięknej kurtyzany Violetty Valery odbywa się wspaniały bal. Gospodynię otacza rój paryskiej złotej młodzieży, a także i kilku starszych arystokratów. Młody Alfred Germont intonuje toast na cześć władającej światem miłości (toast „Libiamo, libiamo”). Alfred jest po raz pierwszy w domu Violetty, wprowadzony przez jednego z przyjaciół. Widywał ją jednak nieraz i pokochał gorąco od pierwszego wejrzenia. Nie tai przed Violettą swych uczuć, ona jednak oświadcza, iż jej serce nie jest już zdolne do prawdziwej miłości, i radzi Alfredowi, aby starał się zapomnieć o niej, póki jeszcze czas (duet „Un difelice, eterea”). Jednak pod wpływem gorących słów Alfreda w sercu Violetty budzą się echa dawnych, zapomnianych już uczuć. Zostawszy sama, rozmyśla nad pustką i nicością życia, jakie dotychczas pędziła, pozornie tylko wesołego i beztroskiego. Postanawia zerwać z przeszłością i u boku Alfreda rozpocząć nowe życie (aria „Ah! fors ‚e lui – Sempre libera”).
Alfred i Violetta porzucili Paryż i żyją w ustronnej willi pod miastem, z dala od świata, zajęci wyłącznie swą miłością (aria Alfreda „De miei bollenti spiriti”). Alfred nie domyśla się, że Violetta ma poważne trudności materialne. Gdy przypadkiem dowiedział się od służącej Anniny, że pani kazała jej jechać do Paryża i sprzedać znajdujące się tam sprzęty i kosztowności, spieszy sam do miasta, by zdobyć środki potrzebne do uregulowania długów i zobowiązań swej ukochanej. Wkrótce po jego odjeździe zjawia się w willi Violetty ojciec Alfreda. Przyjechał by odebrać Violetcie swego syna. Siostra Alfreda jest bowiem zaręczona i do małżeństwa tego rodzina Germontów przykłada wielką wagę; gdyby jednak narzeczony jej dowiedział się, że Alfred żyje u boku upadłej kobiety, zerwałby zaręczyny. Stary Germont widzi, że Violetta nie jest już płochą zalotnicą, jaką była dawniej, wielkość jej miłości wzrusza go głęboko, jednak przeważa w nim wzgląd na obyczaje i przesądy głęboko zakorzenione w jego środowisku. Błaga więc Violettę, aby dla dobra Alfreda i jego rodziny zrezygnowała ze swej miłości (duet „Ah, dite alla giovine”). Violetta, która już wiele poświęciła dla Alfreda, godzi się wreszcie i na tę najcięższą ofiarę. Gdy Alfred wraca, oświadcza mu, że musi na krótki czas wyjechać. Po odjeździe Violetty Alfred odnajduje list, w którym ukochana donosi, że wyjeżdża na zawsze, postanawia bowiem wrócić do Paryża i prowadzić dawny tryb życia. Miotany gniewem i zazdrością, chce natychmiast podążyć w ślad za nią, jednak wybiegając z domu spostrzega w drzwiach – swego ojca. Starzec w serdecznych słowach błaga Alfreda by nie szukał Violetty i wrócił do rodziny (aria Di provenza mare il suol); prośby jego jednak nie odnoszą skutku. Alfred spieszy do Paryża szukać Violetty.
U Flory Bervoix, przyjaciółki Violetty, odbywa się przyjęcie. Dla zabawienia licznie zebranych gości gospodyni zaprosiła hiszpański zespół baletowy. Wśród przybyłych widzimy Violettę u boku barona Douphol. Zjawia się Alfred. Udając że nie dostrzega Violetty, zasiada do gry w karty z baronem. Szczęście mu sprzyja – wygrywa poważne sumy, następnie prowokuje rozdrażnionego już rywala do ostrej wymiany zdań i wreszcie wzywa go na pojedynek. Gdy Violetta stara się przeszkodzić starciu, Alfred obrzuca ją obelgami, następnie ciska jej pod nogi wygrane przed chwilą pieniądze, jako zapłatę za chwile spędzone razem z nią. Upokorzona i załamana, Violetta mdleje, zaś ojciec Alfreda, który zjawia się właśnie w tym momencie, wyprowadza syna czyniąc mu wyrzuty za jego brutalne zachowanie.
Tragiczne przejścia podkopały do reszty i tak już słabe zdrowie Violetty. Ciężko chora, leży samotna w swym mieszkaniu, marząc tylko o tym, by przed śmiercią jeszcze ujrzeć ukochanego (aria „Addio del passato”). Alfred dowiedział się poniewczasie, jak wielką ofiarę poniosła dla niego Violetta, i zdołał u ojca wybłagać zezwolenie na ślub z ukochaną. Przybywają obydwaj do domu Violetty, która na widok Alfreda zapomina o swej chorobie i wraz z nim snuje plany szczęśliwej przyszłości (duet: „Parigi, o cara”). Jednak jest już za późno. Życie Violetty gaśnie – w ramionach ukochanego wydaje ostatnie tchnienie.
/Z „Przewodnika operowego” Józefa Kańskiego/
Soliści, Orkiestra, Chór i Balet Opery Śląskiej pod dyrekcją Francka Chastrusse Colombier
VIOLETTA VALERY
Marcelina Beucher
ALFREDO GERMONT
Andrzej Lampert
GIORGIO GERMONT
Adam Woźniak
FLORA BERVOIX
Joanna Kściuczyk-Jędrusik
GASTON DE LETORIERES
Piotr Rachocki
ANNINA
Anna Noworzyn-Sławińska
BARON DOUPHOL
Włodzimierz Skalski
MARKIZ D'OBIGNY
Zbigniew Wunsch
DOKTOR GRENVIL
Bogdan Kurowski
KAMERDYNER
Mateusz Burkowski
POSŁANIEC
Grzegorz Shostak
Soliści, Orkiestra, Chór i Balet Opery Śląskiej pod dyrekcją Francka Chastrusse Colombier
VIOLETTA VALERY
Joanna Woś
ALFREDO GERMONT
Maciej Komandera
GIORGIO GERMONT
Stanisław Kuflyuk
FLORA BERVOIX
Anna Borucka
GASTON DE LETORIERES
Tomasz Dziwisz
ANNINA
Anna Noworzyn-Sławińska
BARON DOUPHOL
Kamil Zdebel
MARKIZ D'OBIGNY
Zbigniew Wunsch
DOKTOR GRENVIL
Bogdan Kurowski
KAMERDYNER
Michał Bagniewski
POSŁANIEC
Wojciech Paczyński
Soliści, Orkiestra, Chór i Balet Opery Śląskiej pod dyrekcją Francka Chastrusse Colombier
VIOLETTA VALERY
Joanna Woś
ALFREDO GERMONT
Maciej Komandera
GIORGIO GERMONT
Stanisław Kuflyuk
FLORA BERVOIX
Anna Borucka
GASTON DE LETORIERES
Tomasz Dziwisz
ANNINA
Anna Noworzyn-Sławińska
BARON DOUPHOL
Kamil Zdebel
MARKIZ D'OBIGNY
Zbigniew Wunsch
DOKTOR GRENVIL
Bogdan Kurowski
KAMERDYNER
Michał Bagniewski
POSŁANIEC
Wojciech Paczyński